Strona archiwalna

Ze starszą siostrą byliśmy w tym baraku, gdzie były, jak mówiłem, prycze, a rodzice byli gdzieś oddzielnie. Przyszła taka pora, osoby do transportu były przygotowane do wywiezienia i przebywały pod gołym niebem na placu. W ten sposób, że nocowały pod gołym niebem na placu, bo rano miały być wagony podstawione, załadowane i wywiezione. Ludzie różnie tam podobno rozważali, gdzie to dalej nas powiozą. No i przed tym wyjazdem z Zamościa z tego baraku w nocy jakiś człowiek zabrał siostrę na ręce, a mnie kazał iść za sobą, za nim, i wyprowadził nas na zewnątrz. Tam pod drzewem stał ojciec, którego na początku nie poznałem, bo to było ciemno, noc. Dopiero później się zorientowałem, i ten człowiek oddał nas ojcu, i ojciec zabrał do tłumu tych czekających na ranny transport. I w ten sposób zostaliśmy połączeni.