Zapomniane Obozy

Strona archiwalna

 
Sokołowice

Służba Budowlana (Baudienst) powstała na terenie Generalnego Gubernatorstwa w  1940. Jej obozy były jednym z rodzajów obozów pracy przymusowej. Dzięki Służbie administracja GG miała zamiar uzyskać tanią i operatywną siłę roboczą, a także podporządkować sobie polską i ukraińską młodzież, aby wychować ją w dyscyplinie pracy na rzecz GG i III Rzeszy. Rekrutacją do Służby przez większość czasu okupacji zajmowały się urzędy pracy lub urzędy gminne. Odbywała się on na zasadzie poboru obowiązkowego mężczyzn w wieku 18-60 lat, a także dobrowolnych zgłoszeń.

Osoby powołane do Baudienstu od 1942 roku koszarowane były na terenach strzeżonych obozów Baudienstu. W latach 1940-1944 istniało 208 takich obozów. Jako miejsce zamieszkania dla junaków wykorzystywano różne zabudowania w pobliżu miejsca pracy lub przenośne baraki. Pojedynczy obóz Baudienstu w zależności od możliwości lokalowych mieścił od jednego do kilku oddziałów. Szacuje się, że przez Służbę w latach 1940-1944 przeszło około 150 tys. Polaków i Ukraińców.

W latach 1940-1942 junacy wykonywali prace związane z melioracją gruntów uprawnych, regulacją rzek oraz budową szlaków komunikacyjnych. W latach 1943-1944 Służba wykonywała także prace służące celom wojennym w zakładach zbrojeniowych oraz prace przy rozbudowie strategicznych linii kolejowych.

Pracę w Służbie traktowano jako bezpłatną. Junacy dostawali jedynie "kieszonkowe" w wysokości 1 zł dziennie, na osobę. Osoby zmuszone do pracy w ramach Służby były poddawane rozmaitym szykanom - zmuszano je do wykonywania karnych ćwiczeń, były bite, poganiane i wyzywane. Dodatkowo występowały poważne problemy z zaopatrzeniem obozów Baudienstu w żywność, ubrania, pomoc lekarską.

Jeden z obozów Baudienstu mieścił się w pobliżu wsi Sokołowice. Junacy skoszarowani byli  w barakach we wsi Dolany, skąd codziennie dochodzili do Sokołowic, aby wykonywać roboty melioracyjne przy ujściu Szreniawy do Wisły.

świadkowie
 
Dom Spotkan z Historią Ośrodek Karta Ośrodek Karta EACEA